جی دی سالینجر دارایی خالص: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر

2024 نویسنده: Lewis Russel | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 06:04

دارایی خالص جروم دیوید سالینجر 20 میلیون دلار است

بیوگرافی جروم دیوید سالینجر ویکی

جی دی سالینجر با نام جروم دیوید سالینجر در اول ژانویه 1919 در شهر نیویورک، ایالات متحده آمریکا به دنیا آمد و نویسنده‌ای بود که بیشتر به خاطر کتاب پرفروشش با عنوان «گیرنده در چاودار» (1951) شناخته شد، اما داستان‌ها و کتاب‌های بیشتری منتشر کرد. سالینجر در سال 1940 شروع شد و در سال 1965 به پایان رسید. او در سال 2010 درگذشت.

آیا تا به حال فکر کرده اید که جی دی سالینجر در زمان مرگش چقدر ثروتمند بود؟ بر اساس منابع معتبر، تخمین زده شده است که دارایی خالص سالینجر به 20 میلیون دلار می رسد، مبلغی که از طریق حرفه موفق او به عنوان یک نویسنده به دست آورده است. سالینجر علاوه بر نوشتن کتاب، برای مجلات متعددی از جمله نیویورکر نیز کار می کرد که ثروت او را بهبود بخشید.

دارایی خالص جی دی سالینجر 20 میلیون دلار

جی دی سالینجر در یک خانواده یهودی، پسر ماری و سول سلینجر، که خاخام جماعت آدات جشورون در لوئیزویل، کنتاکی بود، به دنیا آمد و به عنوان فروشنده پنیر کوشر کار می کرد. سلینجر در نیویورک با خواهرش دوریس بزرگ شد و قبل از نقل مکان به مدرسه خصوصی مک برنی در سال 1932 به مدارس دولتی در غرب ساید منهتن رفت. بعداً جی. در سال 1936 فارغ التحصیل شد و سپس در دانشگاه نیویورک ثبت نام کرد، اما سال بعد ترک تحصیل کرد.

سلینجر همچنین در کالج اورسینوس در کالج ویل، پنسیلوانیا تحصیل کرد، اما مدت زیادی در این دانشگاه نماند، تنها پس از یک ترم تحصیل را رها کرد و در سال 1939 به دانشکده مطالعات عمومی دانشگاه کلمبیا رفت. در آنجا، استاد نویسندگی وی ویت برنت، یک دوره طولانی مدت بود. - سردبیر مجله استوری، که اولین داستان سلینجر را با عنوان "مردم جوان" در سال 1940 منتشر کرد. سپس سه داستان کوتاه دیگر نوشت: "برو ادی را ببین" (1940)، "قلب یک داستان شکسته" (1941)، و "The Hang of It" (1941)، قبل از فراخوانی به ارتش، پیوستن به هنگ 12 پیاده نظام، لشکر 4 پیاده نظام در طول جنگ جهانی دوم.

او به بخش ضداطلاعات منصوب شد و به دلیل مهارتش در زبان آلمانی و فرانسوی به بازجویی از زندانیان کمک کرد. او در پنج مبارزات انتخاباتی خدمت کرد و درجه گروهبانی را به دست آورد. سلینجر به ارسال داستان‌های خود ادامه داد و برخی از آنها در مجله نیویورکر منتشر شد، مانند «یادداشت‌های شخصی یک پیاده نظام» (1942)، «اولین کار طولانی لوئیس تاگت» (1942)، و «برادران واریونی». (1943). جی دی با «هر دو طرف نگران» (1944)، «گروهبان پخته شده» (1944)، «آخرین روز آخرین مرخصی» (1944)، و «یک بار در هفته تو را نمی کشد» (1944) ادامه داد. سالینجر پس از بازگشت از جنگ، بسیاری از آثارش را رد کردند و منتشر نشدند، اما او همچنان موفق شد «پسری در فرانسه» (1945)، «این ساندویچ مایونز ندارد» (1945)، «الین» (1945) را منتشر کند. "غریبه" (1945) و "من دیوانه هستم" (1945). در پایان دهه 40، سلینجر «شورش خفیف مدیسون» (1946)، «دختری جوان در سال 1941 بدون کمر» (1947)، «جنگل وارونه» (1947)، «ملودی آبی» را نوشت. (1948) و «دختری که می شناختم» (1948) که به ارزش خالص او کمک کرد.

در سال 1951، بزرگ‌ترین موفقیت سالینجر - «گیرنده در چاودار» - منتشر شد و تا به امروز بیش از 10 میلیون نسخه در سراسر جهان فروش داشته است و سلینجر را به یک مولتی میلیونر تبدیل کرده است. بسیاری از کارگردانان سینما می خواستند این قطعه را با صفحه نمایش تطبیق دهند، اما سلینجر همه آنها را نپذیرفت، از جمله ساموئل گلدوین، بیلی وایلدر، هاروی واینستین و استیون اسپیلبرگ. در سال 1953 دومین کتاب او به نام "نه داستان" منتشر شد و همانطور که از عنوان آن پیداست از 9 داستان تشکیل شده است: "یک روز عالی برای ماهی موز"، "عمو ویگیلی در کانکتیکات"، "درست قبل از جنگ با اسکیموها". "، و "مرد خندان". داستان‌های دیگر این کتاب عبارت‌اند از: «پایین در قایق»، «برای اسمه با عشق و بدبختی»، «دهان زیبا و چشمانم سبز»، «دوره آبی دوومیر اسمیت» و «تدی».

در سال 1961، کتاب بعدی او "فرانی و زویی" منتشر شد و سالینجر در سال 1963 "پرتو سقف را بالا ببرید، نجاران و سیمور: مقدمه" منتشر کرد. آخرین اثر منتشر شده او داستانی به نام هاپورث 16، 1924 بود که در سال 1965 منتشر شد.

سلینجر در واقع به نوشتن ادامه داد، ظاهراً فقط برای لذت خود، و شایعه شده است که 15 رمان دیگر را تکمیل کرده است که همه منتشر نشده اند. درخواست برای انتشار بیوگرافی و اقتباس از کتاب های او برای فیلم نیز همواره رد می شد.

در رابطه با زندگی شخصی خود، جی دی سلینجر از سال 1945 تا 1947 با سیلویا ولتر ازدواج کرد و سپس در سال 1955 با کلیر داگلاس ازدواج کرد که با آن دو فرزند داشت، اما آنها در سال 1967 طلاق گرفتند. از سال 1988، او با کالین اونیل ازدواج کرد.. سلینجر با توجه ناخواسته دست و پنجه نرم کرد، هرگز تبلیغات را دوست نداشت و به آن علاقه ای نداشت، بنابراین در سال 1953 از آپارتمان خود در نیویورک به کورنیش، شهر کوچکی در نیوهمپشایر نقل مکان کرد. J. D. به مرگ طبیعی در ژانویه 2010 در کورنیش درگذشت.