ثروت خالص لوچیانو پاواروتی: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر

2024 نویسنده: Lewis Russel | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 06:04

دارایی خالص لوچیانو پاواروتی 275 میلیون دلار است

بیوگرافی لوچیانو پاواروتی ویکی

لوچیانو پاواروتی در 12 اکتبر 1935 در مودنا ایتالیا به دنیا آمد و یکی از مشهورترین تنورها بود که نه تنها اپرا خواند، بلکه به موسیقی عامه پسند نیز پرداخت و تعدادی آلبوم منتشر کرد. همچنین، او بخشی از سه تنور، همچنین متشکل از Placido Domingo و José Carreras بود. حرفه او در اوایل دهه 60 آغاز شد و در سال 2006 با آخرین اجرای زنده خود در بازی های المپیک زمستانی 2006 در تورین به پایان رسید. لوسیانو در 6 سپتامبر 2007 بر اثر سرطان پانکراس درگذشت.

آیا تا به حال فکر کرده اید که لوسیانو پاواروتی در زمان مرگش چقدر ثروتمند بود؟ بر اساس منابع معتبر، تخمین زده می‌شود که دارایی خالص پاواروتی به 275 میلیون دلار می‌رسد که عمدتاً از طریق فعالیت موفق او به عنوان یک خواننده به دست آورده است.

ثروت خالص لوچیانو پاواروتی 275 میلیون دلار

لوسیانو تنها پسر فرناندو پاواروتی و همسرش آدل ونتوری است. او دوران کودکی خود را در خارج از مودنا در مزرعه ای با خواهر کوچکتر و والدینش گذراند که پدرش پس از شروع جنگ جهانی دوم آن را اجاره کرد. پدر لوسیانو یک تنور آماتور بود و با الهام از سوابق پدرش، لوسیانو عاشق اپرا و اجرای هنرمندانی چون جووانی مارتینلی، انریکو کاروسو و بنیامینو شد. او همچنین از ماریو لانزا الهام گرفت و او را در خانه خود در آینه جعل کرد. او به Scuola Magistrale رفت و پس از فارغ التحصیلی در دوراهی بود که دروازه بان فوتبال شود یا به حرف مادرش گوش دهد و معلم شود. او هیچ کدام را انتخاب نکرد و خواننده اپرا شد.

لوسیان در 19 سالگی شروع به مطالعه موسیقی زیر نظر آریگو پولا کرد و تنها یک سال بعد اولین موفقیت خود را به دست آورد و به عنوان بخشی از گروه کر مردان کورال روسینی خواند و جایزه اول را در بین المللی Eisteddfod در Llangollen، ولز برد. این به او انگیزه زیادی داد تا به دنبال خود ادامه دهد و تمام انرژی را به سمت موسیقی هدایت کند.

معلم اصلی او به ژاپن نقل مکان کرد، بنابراین او سپس زیر نظر اتوره کامپوگالیانی تحصیل کرد. در این مدت شغل او در خطر بود زیرا یک ندول روی تارهای صوتی او ایجاد شد و صدای او به شدت آسیب دید. یکی از اجرای او در فرارا به عنوان فاجعه آمیز طبقه بندی شد، که منجر به تصمیم لوسیانو برای رها کردن حرفه خود شد.

با این حال، ندول به طور معجزه آسایی ناپدید شد و پاواروتی بار دیگر توانست به حرفه خود ادامه دهد.

پاواروتی قبل از اینکه به یکی از موفق ترین تنورها تبدیل شود، راه درازی را پیموده بود. او با اجرای تئاتر در شهر رجیو امیلیا در آوریل 1961 در نقش رودولفو در «لا بوهم» شروع کرد و تنها دو سال بعد، اولین حضور بین‌المللی خود را در بلگراد و سپس یوگسلاوی در تولید «لا تراویاتا» انجام داد و سپس به ایفای نقش پرداخت. در اپرای دولتی وین در «لا تراویاتا» نیز. این اجرا او را بیشتر به دنیای موسیقی سوق داد و بار دیگر در وین در اپراهای «ریگولتو» و «لا بوهم» اجرا کرد. در سال 1965 او اولین بازی خود را در ایالات متحده آمریکا انجام داد و در فیلم "Lucia di Lammermoor" دونیزتی در میامی ظاهر شد. از آن زمان تا زمان مرگش. لوسیان تبدیل به چیزی شد که حتی امروز هم هست، یک افسانه، و در طول حرفه طولانی و موفق خود تورهای زیادی داشت.

او همچنین یکی از The Three Tenors بود که با آنها چهار آلبوم زنده منتشر کرد. ابتدا "کاررا دومینگو پاواروتی در کنسرت" در سال 1990، که چندین مقام پلاتینیوم را در چندین کشور به دست آورد، سپس "سه تنور در کنسرت 1994" (1994) که موفقیت سلف خود را تکرار کرد و ارزش خالص لوچیانو را افزایش داد. لبه. سومین آلبوم "سه تنور: پاریس 1998" بود که کمی موفق نبود و آخرین آلبوم در سال 2000 با عنوان "3 تنور کریسمس" منتشر شد که در ایالات متحده و آلمان طلایی شد.

در رابطه با زندگی شخصی خود، لوسیانو از سال 2003 تا زمان مرگش در سال 2007 با نیکولتا مانتوانی ازدواج کرد. این زوج دو فرزند داشتند.

پیش از این، او تقریباً 40 سال از سال 1961 تا 2000 با آدوآ ورونی ازدواج کرد. این زوج سه دختر داشتند که پس از مرگ نیکولتا با او آشتی کردند.

پاواروتی در طول زندگی خود به کارهای بشردوستانه نیز اختصاص داشت. او میزبان کنسرت سودمند Pavarotti & Friends بود که در آن نوازندگانی مانند Zuchero، Deep Purple، Eric Clapton، James Brown حضور داشتند. بونو، برایان آدامز، شریل کرو، التون جان، استینگ و جورج مایکل در میان سایرین، به عنوان جمع‌آوری کمک مالی برای اهداف متعدد سازمان ملل خدمت می‌کردند و آلبوم‌های متعددی منتشر شد که درآمد حاصل از آن به نفع بسیاری از خیریه‌ها بود.

او همچنین کنسرت های خیریه ای برای جمع آوری پول برای حوادث ناگوار مانند زلزله اسپیتاک برگزار کرد و در سال 1999 پس از پایان جنگ داخلی کنسرت خیریه ای را در بیروت برگزار کرد. این بزرگترین کنسرت پس از پایان جنگ بود، زیرا بیش از 20000 نفر در آن شرکت کردند.

لوسیانو به لطف فعالیت های بشردوستانه خود چندین جوایز معتبر از جمله مدال نانسن از کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل، جایزه آزادی لندن و جایزه صلیب سرخ برای خدمات به بشریت و بسیاری دیگر دریافت کرد.

لوسیانو در سال 2006 در حالی که در تور خداحافظی بود، بر اثر سرطان پانکراس درگذشت. بقایای او در دخمه خانوادگی، واقع در Montale Rangone، بخشی از روستای Castelnuovo Rangone دفن شد. مراسم تشییع پاواروتی توسط CNN پخش شد، در حالی که خانه های اپرا مانند اپرای ایالتی وین پرچم های سیاه را در سوگ افسانه متوفی به اهتزاز درآوردند.