فهرست مطالب:

الین می ثروت خالص: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر
الین می ثروت خالص: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر

تصویری: الین می ثروت خالص: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر

تصویری: الین می ثروت خالص: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر
تصویری: رازهای از یهودیان برای ثروتمند شدن 2024, آوریل
Anonim

دارایی خالص الین میفیلد 10 میلیون دلار است

بیوگرافی الین میفیلد ویکی

الین می (زاده ۲۱ آوریل ۱۹۳۲ در فیلادلفیا، پنسیلوانیا) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر آمریکایی است. او اولین و احتمالاً بزرگترین شهرت خود را در دهه 1950 از طریق برنامه های کمدی بداهه نوازانه خود با مایک نیکولز، با بازی در نقش نیکولز و می به دست آورد. او دو بار نامزد دریافت جایزه اسکار فیلمنامه‌نویسی برای فیلم‌های The Heartbreak Kid (1972) و Primary Colors (1998) است. او همچنین نامزدی اسکار را برای نوشتن فیلم Heaven Can Wait (1978) دریافت کرد. در سال 1996، او دوباره با نیکولز متحد شد تا فیلمنامه قفس پرنده را به کارگردانی نیکولز بنویسد. او مدال ملی هنرها را در سال 2012 به خاطر کمک های منحصر به فردش دریافت کرد. پس از تحصیل در رشته بازیگری نزد مربی سابق تئاتر، ماریا اوسپنسکایا در لس آنجلس، در سال 1955 به شیکاگو نقل مکان کرد و یکی از اعضای بنیانگذار The Compass Players، یک گروه تئاتر بداهه نواز شد. می در کنار نیکولز که او نیز در گروه بود شروع به کار کرد و با هم شروع به نوشتن و اجرای طرح های کمدی خود کردند که بسیار محبوب بود. در سال 1957 هر دو گروه را ترک کردند تا صحنه نمایش خود را به نام نیکولز و می در نیویورک تشکیل دهند. جک رولینز، که تهیه کننده اکثر فیلم های وودی آلن بود، گفت که بازی آنها "بسیار شگفت انگیز، بسیار جدید، تا جایی که می توانست تازه باشد. من از اینکه چقدر واقعا خوب بودند، شگفت زده شدم." علاوه بر اجرای برنامه های تلویزیونی و رادیویی مختلف. آنها در کنش کمدی خود کلیشه های طنز و تیپ های شخصیتی خلق کردند که نظم فکری، فرهنگی و اجتماعی جدیدی را که در آن زمان در حال ظهور بود به سخره گرفتند. جرالد ناچمن نوشت: «می با انجام این کار، کلیشه‌ای را در مورد نقش‌هایی که یک زن می‌تواند بازی کند، شکست، محدودیت‌های روان‌شناختی بازی کمدی در نقش یک زن را شکست. آنها با هم الهام بخش بسیاری از کمدین های جوان از جمله لیلی تاملین و استیو مارتین شدند. پس از چهار سال، در اوج شهرت، آنها تصمیم گرفتند بازیگری خود را متوقف کنند و حرفه خود را در مسیرهای مختلف قرار دادند: نیکولز تبدیل به یک کارگردان برجسته سینما شد و می در درجه اول فیلمنامه نویس و نمایشنامه نویس شد، همراه با بازیگری و کارگردانی. زمان نسبتاً کوتاه آنها به عنوان ستارگان کمدی باعث شد که دیک کاوت، مجری برنامه گفتگوی تلویزیونی نیویورک، عمل آنها را "یکی از شهاب های کمیک در آسمان" نامید. ناچمن خاطرنشان کرد که «نیکولز و می شاید بیش از همه کمدین های طنز دوران خود دلتنگ ترین ها باشند»..

توصیه شده: