ارزش خالص Cantinflas: ویکی، متاهل، خانواده، عروسی، حقوق، خواهر و برادر

2024 نویسنده: Lewis Russel | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 06:04

دارایی خالص Juan J. López Cantinflas 5 میلیون دلار است

بیوگرافی Juan J. Lopez Cantinflas Wiki

کانتینفلاس با نام ماریو فورتینو آلفونسو مورنو-ریس در 12 آگوست 1911 در کوتیجا د لاپاز میچوآکان مکزیک به دنیا آمد و بازیگر، تهیه کننده و فیلمنامه نویس فیلم های کمیک، یکی از نمادهای صنعت سرگرمی آمریکای لاتین و مکزیک بود. کانتیفلاس بیشتر به خاطر بازی در فیلم هایی مانند «دور دنیا در هشتاد روز» (1956) شناخته شد، که برای آن گلدن گلوب، «پپه» (1960)، «سو اکسلنسیا» (1967) و «ال بارندرو» را دریافت کرد.” (1982). فعالیت حرفه ای او از سال 1937 آغاز شد و در سال 1982 به پایان رسید. او در آوریل 1993 در مکزیکو سیتی درگذشت.

آیا تا به حال فکر کرده اید که کانتیفلاس در زمان مرگش چقدر ثروتمند بود؟ بر اساس منابع معتبر، تخمین زده شده است که دارایی خالص Cantiflas به 5 میلیون دلار رسیده است که از طریق حرفه بازیگری موفق به دست آورده است. کانتیفلاس علاوه بر اینکه در میان بازیگران مشهور آمریکایی لاتین تبار قرار داشت، به عنوان تهیه کننده و فیلمنامه نویس نیز فعالیت می کرد که باعث بهبود ثروت او نیز شد.

ارزش خالص Cantiflas 5 میلیون دلار

کانتینفلاس یکی از هشت فرزند ماریا د لا سولداد ریس گیزار و پدرو مورنو اسکویول، یک حامل پست فقیر به دنیا آمد. او در محله سخت مکزیکوسیتی تپیتو بزرگ شد و به لطف هوش و ذکاوت خیابانی‌اش، کانتیفلاس ابتدا به نمایش‌های چادر سیرک و بعداً به تئاتر و سینما راه یافت.

Cantiflas قبل از اینکه حرفه ای در زمینه سرگرمی را دنبال کند، مشاغل مختلف ممکن مانند بوکس حرفه ای و پزشکی را بررسی کرد. در سال 1930، او به کارپا مکزیکی پیوست، یک چادر مسافرتی که در آن به عنوان رقصنده و آکروبات کار می کرد و نقش های مختلفی را ایفا می کرد. چند سال بعد، او با سانتیاگو ریچی، تبلیغ‌کننده و تهیه‌کننده، که نقشی کلیدی در کار اولیه کانتیفلاس ایفا کرد، ملاقات کرد و او را در تولیداتش تضمین کرد.

کانتیفلاس اولین بازی خود را در «خودت را گول نزن عزیزم» (1937) انجام داد و بعداً در «کشور من چنین است» (1937) بازی کرد. او سپس در «آگویلا و سول» (1938)، «نشانه مرگ» (1939)، «تو نقطه را از دست می‌دهی» (1940)، «نه خون، نه شن» (1941)، و «الژاندارم دسکونوسیدو» ظاهر شد.” (1942)، که نه تنها ارزش خالص او را افزایش داد، بلکه محبوبیت او را نیز افزایش داد. کانتیفلاس با «ال سیرکو» (1943)، «رومئو و جولیتا» (1943)، «گرن هتل» (1944)، و «روزی با شیطان» ادامه داد. (1945). او این دهه را با «Soy un Prófugo» (1946)، «¡A Volar Joven!» به پایان رساند. (1947)، "ال سوپرسابیو" (1948)، "ال ماگو" (1949)، و "ال پورتر" (1949). به لطف محبوبیت گسترده او در دهه 40، ارزش خالص Cantiflas به طور قابل توجهی افزایش یافت.

در دهه 50، کانتیفلاس در «El siete machos» (1951)، «Si yo fuera diputado» (1952)، «El bombero atómico» (1953)، «Mr. عکاس» (1953)، «Caballero a la medida» (1954)، و «پرده را رها کن» (1955). در سال 1956، او اولین حضور خود در هالیوود را در کمدی برنده اسکار "دور دنیا در هشتاد روز" با بازی دیوید نیون و فینلی کوری انجام داد و برای بازی در نقش پاسپارتو جایزه گلدن گلوب را از آن خود کرد. در پایان دهه 50، کانتیفلاس در «کفش‌زنان راکل» (1957)، «زن خانه‌دار برای همسایه‌ات» (1958) و «Sube y baja» (1959) بازی کرد. او در دهه 60 و 70 به فیلمبرداری ادامه داد، اما روند کارش کند شد. با این حال، او نقش های قابل توجهی در فیلم هایی مانند کمدی- موزیکال نامزد اسکار «پپه» (1960)، «بی سواد» (1961)، «کشیش کوچولو» (1964)، «سو اکسلنسیا» (1967) داشت. "El Ministro y yo" (1976) و "El Patrullero 777" (1978). آخرین بازی او در مجموعه تلویزیونی «تئاتر وحشت کونگ فو» بود که در آن نقش یک شخصیت شبیه‌ساز را بازی کرد.

کانتیفلاس از پیشگامان سینمای مکزیک بود و میراث او بسیار زیاد است. او همچنین یک محافظه‌کار سیاسی بود و علیه charrismo، رویه دولت تک‌حزبی برای مشارکت و کنترل اتحادیه‌ها صحبت کرد.

با توجه به زندگی شخصی خود، کانتیفلاس از سال 1936 تا زمان مرگ او در سال 1966 با والنتینا ایوانوا زوبارف ازدواج کرد. او با زن دیگری صاحب یک پسر شد، اما والنتینا پسر را به فرزندی پذیرفت و نام او را ماریو آرتورو مورنو ایوانووا گذاشت. کانتیفلاس در آوریل 1993 بر اثر سرطان ریه درگذشت، پس از اینکه مادام العمر سیگاری بود. هزاران نفر در مراسم تشییع جنازه او ظاهر شدند، در حالی که جنگ حقوقی بین پسر "خوانده" و برادرزاده او ادواردو مورنو لاپاراد بر سر کنترل 34 فیلم کانتین فلاس آغاز شد.

کانتیفلاس به دلیل فعالیت های بشردوستانه و سازمان های بشردوستانه به عنوان قهرمان مردمی ملی شناخته می شد. او اغلب به کلیسای کاتولیک رومی و یتیم خانه ها کمک می کرد.